Hugo Roelandt

Hugo Roelandts eerste persoonlijke tentoonstelling. Hij exposeert fotowerk gemaakt in het Antwerpse travestie-milieu en zelfportretten waarop de kunstenaar zich in gedaanteverwisselingen manifesteert. Naast een reeks foto’s waarin hij als vrouw verkleed verleidelijke poses aanneemt, toont hij een diareeks waarin hij op overdreven manier verschillende gevoelens en emoties uit. Roelandt vindt de voorbereidingen voor zijn gemanipuleerde of geënsceneerde foto’s echter boeiender dan het eindresultaat – wat hem tot performance brengt. 

Op 9 november 1974 neemt hij deel aan een ‘Performance-projekt’. Roelandt plaatst een naaktmodel (Mark Verreckt) voor een witte achtergrond, waarover hij gekleurde horizontale strepen begint te schilderen, zodat het lichaam in het schilderij opging. Hij creëert een eindsituatie waarvan er een foto werd genomen. Tegelijk worden muzikale acts uitgevoerd door Luc Steels, loopt William Flips rond met een kostuum in de vorm van een flipperkast waarop het publiek uitgenodigd wordt een spelletje te spelen, en doet Ria Pacquée een van haar eerste acties (waarbij ze tijdens de performance spaghetti opeet, terug uit haar mond laat komen en dan opnieuw opeet).

Hugo Roelandt: “(…) omdat het een eerste begin was wilde ik alles wat normaal als bestaand aanvaard wordt weg bannen om echt opnieuw te beginnen. Daarom heb ik geprobeerd een persoon – die toevallig Verreckt was – in de muur te schilderen: ik heb die persoon gewoon voor een muur gezet en met verf geprobeerd hem en de muur één te maken zodat hij verdween omdat alles – vooral wat het denken betreft – zogezegd van de mens uit gebeurt. En als je dus een mens weg schildert, schilder je eigenlijk het elementaire weg. (…) In die tijd fotografeerde ik, maar ik weigerde toen te fotograferen wat er is, wat er staat (…) Mij interesseerde het bepaalde toestanden heel bewust te veranderen en die dan vast te leggen. Daarvoor was fotografie een geschikt middel. Op den duur werd het veranderen echter belangrijker dan de fotografie zelf en dan is de stap klein om er ‘live’ toestanden van te maken. (…) Trouwens, die eerste ‘optredens’ zal ik ze maar noemen, noemde ikzelf geen performances. Het is slechts omdat het medium ook hier bekend werd dat men dat soort dingen waar ik mee bezig was uiteindelijk de naam heeft gegeven die op dat moment gangbaar was.”
– Interview met Hugo Roelandt door Luc Mishalle, in CET-Bulletin, juniaugustus 1980, nr.5, p. 4-6.

(Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let's Expand The Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016)