Hugo Roelandt

< Jonge Kunstenaars uit het Antwerpse, Museum Dhondt-Dhaenens, Sint-Martens-Latem, september '83

< Galerij van de Academie, Waasmunster, october '85

Vliegen is een artistiek gegeerd thema, van Bruegels ‘Val van Icaros’ over Leonardo tot Panamarenko. Maar de kunst vliegt nooit echt: lijn, structuur en vorm suggereren het vliegen. De kunst blijft aan de aarde plakken. In Aeromatic Art Project worden de rollen omgekeerd: niet de kunst toont het bevrijdende vliegen, maar het vliegen genereert de kunst en suggereert lijn, kleur en structuur. De techniek krijgt een fascinerend, feestelijk karakter. Aeromatic Art Project is een onderdeel van een serie projecten over spel, techniek en voortbeweging. Ook dit project is een spel/simulatie van toestanden in de werkelijkheid – zoals ons die iedere dag door de media voorgeschoteld worden. Het project refereert uitdrukkelijk naar de oude wensdroom van de mens om te vliegen, zoals die in de fascinatie voor mediabeelden, videospelletjes en amusementsparken voortleeft. Het spel ontwikkelt van de geest – merkte Huizinga al op. De techniek zelf is in Aeromatic Art Project het materiaal dat gebruikt wordt om het artistieke product tot stand te brengen. Deze technologie staat in geen enkele mate voor iets anders dan zichzelf. Vliegen is geen symbool meer, de artistieke referentie is opgeheven: Leonardo’s wensdroom is al lang bewaarheid. Aeromatic Art Project komt niet uit de lucht gevallen.

(Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let's Expand The Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016)