Hugo Roelandt

In het kader van zijn kleurexperimenten hernam Hugo Roelandt ook enkele van zijn vroegste werken: zo onder meer een reeks van zes bijgekleurde zelfportretten die hij voor het eerst had getoond in 1973 op een tentoonstelling van de oud-leerlingen van de Academie van Aalst. In 1993 hernam hij het werk en maakte er grote foto’s van geplakt op aluminium die, samen met een zwarte foto en een plaat waarop enkel onderaan zijn handtekening gegrift stond (en tegelijk op dia geprojecteerd werd), bedoeld waren voor een groot ‘aluminium boek’. Hij toonde de pagina’s ervan in de Academie tijdens zijn afstudeerproject voor het Hoger Instituut – HISK. Samen met zijn favoriete cactus (belicht met een spot) en een grote foto van een groene olifant – een herinnering aan zijn reis in Indië als twintiger toen hij de heilige tempel van de Sikhs in Amritsar bezocht.

In zijn allereerste interview verklaarde de jonge Roelandt over dit werk:
“Misschien was dit een experiment [in de wisselwerking tussen grafiek en fotografie]. Waar begint de foto en waar eindigt de grafiek en omgekeerd. Waren het gekleurde foto’s of fotografische grafieken? De vraag laat ik onbeantwoord. Het antwoordt geldt als autonoom verschijnsel, het heeft geen belang in welk hokje het kan geklasseerd worden.”
– Lieve de Pelsmaeker, Hugo Roelandt, grafisch vormgever, Vlaams Weekblad voor Allen, 35 (Aalst, 1973), p. 7.

(Uittreksels uit Hugo Roelandt: Let's Expand The Sky, red. Marc Holthof, Occasional Papers, Londen, 2016)